ترون کیست؟

گروه مایان: سباستین بورکهارت ترون (Sebastian Burkhard Thrun) کسی است که به پیش بردن پروژه های نوآورانه و تحقیقات آینده مشهور است.مهمترین دستاوردهای او سه پروژه مهم بود؛ روبات پرستار که  رویای این دانشمند بود  و دو پروژه دیگر که در گوگل پیگیری کرد، یعنی عینک گوگل و خودروی بدون سرنشین. وی از جدی‌ترین طراحان گسترش هوش مصنوعی است.

این برنامه نویس، توسعه دهنده روباتیک و دانشمند کامپیو‌تر درسال ۱۹۶۷ در سولینگن آلمان متولد شد. او مدیر عامل و از مؤسسین سازمان آموزشی آنلاین ادواسیتی (Udacity) است و از متخصصین شرکت گوگل و استاد پژوهش‌های پاره وقت علوم کامپیو‌تر در دانشگاه استنفورد شناخته می شود. او در واقع اهرمی برای بلند پروازی‌های «لری پیج» بنیان گذار گوگل خوانده می شود.

در سال ۱۹۸۸ مدرک کارشناسی خود را در علوم کامپیو‌تر، اقتصاد و پزشکی از دانشگاه هیلدس‌هایم، در سال ۱۹۹۳ کار‌شناسی ارشد خود را از دانشگاه بن، و مدرک دکترایش را در سال ۱۹۹۵ در رشته علوم کامپیو‌تر و آمار با درجه ممتاز به پایان رسانید و در همین سال به بخش علوم کامپیو‌تر دانشگاه کارنگی ملون (CMU) به عنوان محقق علوم کامپیو‌تر پیوست. در سال ۱۹۹۸ استادیار و دستیار آزمایشگاه آموزش روبات این دانشگاه شد و در سال ۲۰۰۴، در دانشگاه راینو بن پروژه‌ای را به همراه استادش آرمین بی. کرمرز آغاز کرد. در سال ۱۹۹۷ او و همکارانش ولفرم بوگراد و دی‌تر فاکس اولین رهبر تور روباتیک جهان را در موزه بن رونمایی کردند. او در نهایت راهی آمریکا شد تا روی هوش مصنوعی کار کند. هوش مصنوعی در دهه ۸۰ میلادی به بن بست برخورد، چون تصور اولیه این بود که باید دستور‌ها را تک تک برای ماشین تعریف کرد. دهه ۹۰ اما جهت عوض شد و هوش مصنوعی به سمت آزمون و خطا رفت و اینکه ماشین خود آموختن را تجربه کند، مانند‌‌ همان روشی که انسان از کودکی یادگیری را شروع می‌کند.

ترون در آمریکا از استادش تام میچل پرسید که چه راهی اختیار کند و استادش به او گفت: «جایی که به درد مردم بخورد». بنابراین اولین پژوهش جدی او منجر به ساختن مینروا(Minerva) روبات پرستار شد. در سال ۱۹۹۸ روبات پرستار مینروا اختراع او، در موزه ملی تاریخ امریکا سمیتسونیان در واشنگتن قرار داده شد و در طول دو هفته ده‌ها هزار نفر از آن بازدید کردند. این روبات به پرستاری از سالخوردگان، یادآوری مصرف دارو‌ها به آن‌ها، ‌یادآوری وقت پزشک و حتی شستشو کمک می‌کند.

در سال ۲۰۰۱ یک سال فرصت مطالعاتی در دانشگاه استنفورد سپری کرد و از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۱ استاد تمام علوم کامپیو‌تر و مهندسی برق در دانشگاه استانفورد بود.

بعد از رفتن به استنفورد، او مشغول به ساخت روبات استنلی یا خودرو خودکار شد که در سال ۲۰۰۵ جایزه «DARPA» را از آن خود کرد. داشجوی پیشین او مایکل مونتمرلو نرم افزار این روبات را توسعه داد. روبات دیگر ترون جایزه دوم را در سال ۲۰۰۷ برای او به ارمغان آورد. ترون ابتدا به عنوان بخشی از یک فرصت مطالعاتی به همراه دانشجویانش به گوگل پیوست. او در گوگل پروژه گوگل استریت ویو را پی گرفت و پروژه‌های تحقیقاتی‌ای در آزمایشگاه ایکس گوگل دنبال کرد. این آزمایشگاه سری در مورد پروژه‌های به نظر غریب و تکنولوژی‌های آینده کار می‌کند؛ مانند خودروی بدون سرنشین و عینک گوگل که عرضه شده است. پسوند این زیر مجموعه جدید گوگل، «X» (به معنای ناشناخته) شد و  قرار بود بعد‌ها این جای خالی پر شود، ولی تاکنون بی‌تغییر باقی مانده است.ترون می‌خواست بر روی نوعی از پژوهش تمرکز کند که حداقل قابل تجاری سازی باشد و به استعداد‌ها امکان بروز و ظهور در حین رشد پروژه‌ها را بدهد.

ترون از اوایل ۲۰۰۹ کار بر روی خودروی بدون راننده را در گوگل شروع کرد. لری پیج و سرگئی برین بنیان گذاران گوگل یک رهنمود به او ارائه دادند: ساخت فقط «یک» خودرو که بتواند بدون خطا ۱۶۰۰ کیلومتر در آزادراه‌های کالیفرنیا و خیابان‌های مارپیچ داخل شهر، حرکت کند.

تیم آزمایشگاه ایکس و سازندگان خودرو، در عرض ۱۵ ماه به این هدف دست یافتند. خودروی آن‌ها با موفقیت توانست در خیابان‌های پر ماجرای لوس آنجلس و دره سیلیکون را طی کند.

گوگل گلس پروژه دیگر گوگل ایکس نیز توسط او و دو نفر دیگر دنبال شد. عینک گوگل در حقیقت یک کامپیوتر است که  با سیستم عامل اندروید کار می کند و قابلیت اتصال به اینترنت وایرلس، عکسبرداری و فیلم برداری و غیره را برخوردار است.

ترون در سال ۲۰۰۷ در سن ۳۹ سالگی، منتخب آکادمی ملی مهندسی و آکادمی آلمانی علوم لئوپودلینا(Leopoldina) شد و در سال ۲۰۱۱ به دریافت جایزه ماکس پلانک  نائل آمد و همینطور فست کمپانی (Fast Company)  او را به عنوان پنجمین فرد خلاق درحوزه کسب و کار در جهان معرفی کرده است.

در سال ۲۰۱۱، مسئولیت خود را در دانشگاه استنفورد برای تمام وقت کار کردن در گوگل‌‌ رها کرد. ترون تعدادی از سیستم‌های رباتیک خودکار را که او را به شهرت جهانی رساند،توسعه بخشید.

او مدیریت آزمایشگاه ایکس را در سال ۲۰۱۲ برای تاسیس سازمان آموزشی خصوصی آنلاینش به نام ادواسیتی که از واژه «Audacity» به معنای بی‌باکی، جسارت و گستاخی گرفته شده، ترک کرد. هدف این سازمان ارائه دروس دوره کالج به صورت آنلاین است و بزرگ‌ترین سایت آموزش آنلاین جهان  و بزرگ‌ترین ارائه کننده دوره‌های آنلاین از فیزیک گرفته تا آمار است.